วิเคราะห์จุดอ่อนของท่อตะเข็บเกลียว การจัดการความเค้นตกค้าง (Residual Stress) และความแม่นยำทางเรขาคณิต

"ท่อสไปรัลเชื่อมยากและไม่กลมจริง" – นี่คือความเชื่อเก่าๆ หรือความเสี่ยงทางเทคนิคที่ยังคงอยู่? ในฐานะวิศวกรออกแบบ การเปิดเผยข้อจำกัดอย่างตรงไปตรงมาคือจุดเริ่มต้นของการสร้างระบบท่อที่มั่นคงและน่าเชื่อถือที่สุด การเข้าใจจุดอ่อนที่แท้จริงจะช่วยให้คุณวางแผนป้องกันปัญหาหน้างานได้อย่างแม่นยำ

ท่อตะเข็บเกลียว (SSAW) มีข้อจำกัดทางเทคนิคที่ต้องยอมรับเมื่อเทียบกับท่อตะเข็บตรง (LSAW)

• ความเค้นตกค้าง (Residual Stress): กระบวนการม้วนขึ้นรูปต่อเนื่องทำให้เกิดความเค้นสะสมที่อาจเข้าใกล้จุด Yield Limit ในขณะที่ท่อ LSAW มักผ่านกระบวนการขยายท่อ (Pipe Expansion) เพื่อลดความเค้นให้เป็นศูนย์

• รอยเชื่อมที่ยาวกว่า: แนวเชื่อมสไปรัลยาวกว่าท่อตรง 30% ถึง 100% เพิ่มโอกาสเชิงสถิติที่จะเกิดข้อบกพร่องในการเชื่อมและมีโซนที่ได้รับผลกระทบจากความร้อน (HAZ) ที่กว้างกว่า

• Geometric Precision: ความแม่นยำของเส้นผ่านศูนย์กลาง (Ovality) และความฉากของปลายท่อทำได้ยากกว่าท่อตรง ส่งผลต่อความยากลำบากในการประกอบท่อ (Fit-up) และการหมุนเพื่อเชื่อมหน้างาน

อย่างไรก็ตาม เทคโนโลยีสมัยใหม่ช่วยให้เราก้าวข้ามข้อจำกัดเหล่านี้ได้อย่างสิ้นเชิง

• Precision Edge Milling: การปาดหน้าเหล็กม้วนด้วยความแม่นยำสูงก่อนเชื่อมช่วยลดความไม่ตรงแนว (Misalignment) ให้ต่ำกว่า 10% ของความหนา ตามมาตรฐานสากล

• Computer-Controlled Forming: ใช้ระบบเลเซอร์และคอมพิวเตอร์ควบคุมมุมม้วนและแรงดันลูกกลิ้ง เพื่อให้ได้ค่า Ovality และ End Squareness ที่มีความคลาดเคลื่อนไม่เกิน 1.6 มม. ตามมาตรฐาน API 5L

• Synchronized Welding: การเชื่อม SAW สองด้านแบบอัตโนมัติที่ควบคุมด้วยคอมพิวเตอร์ ช่วยให้รอยเชื่อมมีความแข็งแรงสูงกว่าเนื้อเหล็กพื้นฐาน และลดการสะสมความเค้นที่ไม่จำเป็น

ปรึกษาวิศวกรเทคนิคของเราเกี่ยวกับการควบคุมค่า Tolerance รายโครงการ เพื่อให้การติดตั้งหน้างานราบรื่น ลดต้นทุนแรงงานเชื่อม และเพิ่มประสิทธิภาพสูงสุดให้กับระบบท่อของคุณ